แบตเตอรี่แบบชาร์จไฟได้ หรือที่เรียกว่าเซลล์ทุติยภูมิหรือตัวสะสม เป็นแบตเตอรี่ไฟฟ้าชนิดหนึ่งที่สามารถชาร์จ คายประจุลงในโหลด และชาร์จใหม่ได้หลายครั้ง ซึ่งแตกต่างจากเซลล์ปฐมภูมิซึ่งสามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียวหลังจากปฏิกิริยาเคมีทําให้พวกมันตายจากสารที่ผลิตกระแสไฟทุติยภูมิเหล่านี้สามารถนํากลับมาใช้ใหม่ได้ผ่านการชาร์จเพื่อฟื้นฟูความสามารถในการกักเก็บพลังงาน เนื่องจากคุณสมบัตินี้จึงสะดวกและคุ้มค่ามากสําหรับใช้ในสิ่งต่างๆ เช่น โทรศัพท์มือถือ (โทรศัพท์มือถือ) คอมพิวเตอร์แล็ปท็อป หรือรถยนต์ไฟฟ้าที่ต้องการแหล่งจ่ายไฟปกติ

เทคโนโลยีแบตเตอรี่แบบชาร์จไฟได้ขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงทางเคมีที่ย้อนกลับได้ที่เกิดขึ้นภายในแต่ละเซลล์ เมื่อกระแสไฟฟ้าภายนอกไหลผ่านเซลล์ระหว่างการชาร์จ จะทําให้ปฏิกิริยาเหล่านี้ย้อนกลับ โดยเปลี่ยนพลังงานเคมีกลับเป็นความแตกต่างของศักย์ไฟฟ้าข้ามอิเล็กโทรด และเก็บไว้เป็นประจุภายในอุปกรณ์ เมื่อปล่อยพลังงานที่เก็บไว้นี้จะถูกปล่อยทิ้งอีกครั้งเพื่อจ่ายไฟฟ้าสําหรับอุปกรณ์ที่เชื่อมต่อ

แบตเตอรี่ลิเธียมไอออน (Li-ion) นิกเกิลเมทัลไฮไดรด์ (NiMH) และแบตเตอรี่ตะกั่วกรดเป็นหนึ่งในประเภทที่ชาร์จไฟได้ที่ใช้กันมากที่สุด เนื่องจากมีข้อดีหลายประการในแง่ของประสิทธิภาพและพื้นที่การใช้งาน

ความนิยมของแบตเตอรี่แบบชาร์จไฟได้เพิ่มขึ้นเนื่องจากประโยชน์ทางนิเวศวิทยาและประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจเป็นหลัก การอนุญาตให้นํากลับมาใช้ใหม่หลายครั้งต่อวงจรชีวิตของรายการจะช่วยลดจํานวนหน่วยที่ต้องผลิตและกําจัดลงอย่างมากซึ่งจะช่วยลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการจัดการขยะสําหรับเซลล์ที่ใช้แล้ว นอกจากนี้ ด้วยการทําให้ผู้ใช้สามารถชาร์จและคายประจุแหล่งพลังงานดังกล่าวซ้ําๆ เมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งจะช่วยลดต้นทุนโดยรวมที่เกิดขึ้นโดยบุคคลหรือธุรกิจ จึงกลายเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจยิ่งขึ้น เช่น สําหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์แบบพกพาสมัยใหม่ ซึ่งไม่เพียงแต่ทําหน้าที่เป็นเซลล์หลัก แต่ยังใช้พลังงานสํารองเมื่อจําเป็นมากที่สุดในช่วงไฟดับ เป็นต้น